hərləmə

1. «Hərləmək»dən f. is.

2. zərf Dairəvi, dövrəvi, dövrə vuraraq. Hərləmə durub tamaşa etmək. – <Dəmirov və Mürşüdoğlu> hərləmə oturub, kababın başına toplaşdılar. S. R.. // sif. Çevrə şəklində olan; dairəvi, girdə. Hərləmə taxta. – Qoca üstündə oturduğu yekə hərləmə daşa çəkicini vuraraq: – Alt daşın varmı? – deyə soruşdu. S. R..